Mongolië!

De laatste dag in Irkutsk hebben we weinig gedaan, omdat er niet veel meer te doen was en we al moesten uitchecken bij het hostel en dus met onze backpacks zaten. 's avonds om half 10 hoefden we de trein pas de hebben richting Ulan-Ude. Eigenlijk hebben we heel de dag in verschillende cafe's gezeten.. 's avonds konden we de slaaptrein weer in, en deze keer zaten we in aparte coupé's. Gelukkig zat ik met 3 vriendelijke, rustige mensen dus kon ik lekker op m'n gemak gaan slapen. Maar niet lang, want de volgende dag kwamen we om 6 uur 's morgens al aan in Ulan Ude. Daar sta je dan, met je backpacks, alles dicht, waar zullen we heengaan? We zijn richting het centrum gewandeld, wat nog een behoorlijke wandeling was, toen hebben we even in het zonnetje uitgerust en was het alweer 8 uur. Langzaamaan kwam de stad tot leven en hebben we een cafétje opgezocht voor een lekker ontbijtje. In Ulan-Ude was er verder weinig te doen, naast natuurlijk het 8 meter grote Lenin hoofd waar we ons een groot deel van de ochtend hebben kunnen vermaken met genieten van de zon en mensen kijken die ochtend gymnastiek deden (zie foto's). 's avonds hebben we ergens gegeten, nog wat gepoold op een scheve pooltafel en zijn op tijd naar bed gegaan, aangezien we de volgende dag om half 8 weer de bus mochten pakken! Richting..... Jawel... Mongolië! De busreis van Ulan Ude naar Ulaanbaatar was 12 uur, waarbij we ook weer erg veel tijd kwijt waren aan de grens door de vele paspoortcontroles en douane's. In Ulaanbaatar aangekomen zijn we al snel naar het hostel gegaan. We zaten in Meg's Hostel, midden in het centrum. De volgende dag zijn we naar the Winter Palace of Bogd Khan geweest. Dit is het paleis waar de laatste koning van Mongolië vroeger woonde. De buitenkant en de kunst binnen waren mooi om te zien, maar we waren er ook snel weer weg. Ook mag je in de tempels allemaal geen foto's maken (ja, wel voor 25 euro, bovenop de entree, die 2 euro is), dus kan ik helaas weinig laten zien. Na dit Paleis zijn we de grote "zwarte markt" gaan zoeken, maar dat lukte iets minder goed dan verwacht. Na meer dan een uur lopen in de volle zon kwamen we erachter dat we veel te ver waren. We hebben toen een bus genomen en kwamen weer uit waar we een uur geleden ook waren haha! Heeeel toevallig was dit preciés de plek waar de zwarte markt zou zijn en na even zoeken hadden we hem dan toch gevonden. Het was een gigantisch grote markt waar je alles kon krijgen wat je maar wilde, als je maar goed zocht. Meubels, tapijten, gordijnen, schoenen, kleding, elektronica, eten, ALLES. En bijna geen toerist te bekennen, alleen maar lokale mensen die tegen elkaar staan te schreeuwen. Na de markt hebben we voor 4 euro met 2 halve liters bier nog ergens in een verlaten smoezelig poolcentrum een uur kunnen poolen en op de weg terug naar het centrum in een "Irish Pub" (wat geen Irish Pub was, maar gewoon een restaurant) wat gaan eten, heeeeel erg lekker! Aangezien er bij het restaurant een heel groot bord met "karaoke" stond, dachten wij: vanavond gaan we naar een karaoke bar! Helaas was die gesloten, maaaar gelukkig zijn we in Mongolië en zitten er in elke straat minstens 5 karaoke bars. Dus wij zijn op jacht gegaan naar de ultieme karaokebar.. Ik kan je vertellen.. De keldertjes die hier "karaokebar" worden genoemd.. daar wil je niet dood in gevonden worden. Kleine benauwde smoezelige ruimtes met neon en blacklight lichten en een klein krakkemikkig tv'tje met waarschijnlijk de lokale Mongolische top 20 nummers. Toch zijn wij de uitdaging aangegaan. De weg naar het centrum was ongeveer 20 minuten lopen en we zijn minstens in 10 karaokebars geweest. In totaal hebben we 2 mensen karaoke zien doen, dat waren twee medewerkers van een karaokebar die aan het wachten waren op klanten. Verder was alles leeg en dood en stonden de medewerkers met hoop in hun ogen te kijken hoe wij binnen kwamen en lachend weer snel naar buiten gingen.. We hebben nergens meer iets gedronken of uberhaubt ergens langer dan 1 min binnen geweest, maar wat hebben we kunnen lachen! Toen we uiteindelijk een leuke pub vonden, ging die net sluiten. Gelukkig was er op het grote centrale plein nog een groot concert bezig waar we nog even van hebben kunnen genieten en toen maar lekker naar bed. De volgende dag hebben we ons opgesplitst en ben ik om 8.30 naar het Buddhistisch "Gandantegchinlen" klooster gegaan, wat vertaald kan worden als "The great place of complete joy". Dit klooster wordt gezien als het grootste en belangrijkste Buddhistisch klooster van Mongolië. Er wonen nu nog meer dan 600 monniken en toen ik er aankwam begonnen net de "Morning Prayers", waarbij de monniken bij elkaar zaten in een van de tempels en "zingend" het gebed oplazen, wat ongeveer een uur lang doorging. Erg indrukwekkend om te zien. Verder waren er nog andere kleine tempels op het terrein en de belangrijkste tempel, waar een 26 meter groot Buddha beeld in staat (zie foto's). Heel erg mooi om te zien allemaal. 's Middags ben ik nog op zoek gegaan naar treinkaartjes,waarbij ik erachter kwam hoe gigantisch behulpzaam de Mongolische mensen zijn. Bij de ticketoffice konden ze geen engels, dus ik was een beetje in paniek, maar tot twee keer toe kwam er spontaan iemand helpen om alles voor mij te vertalen. Geweldig :). De rest van de dag heb ik besteed aan door het centrum wandelen en snuffelen naar souvenirs. 's Avonds hebben Daan en ik voor 2,50 p.p. avondgegeten, de lekkerste burger van Mongolië inclusief thee! Ook dat kan allemaal hier! En tot slot zijn we naar een WOII monument geweest, boven op een berg, met geweldig uitzicht over Ulaanbaatar. Boven op de berg konden we heel mooi zien hoe van 3 kanten gigantisch donkere wolken op ons afkwamen. Gelukkig waren we net op tijd beneden voordat het van alle kanten begon te onweren. De straten van de stad veranderden al snel in mooie rivieren (zie foto) :).